Onte pola tarde (12-02-2014),
acabei de ler “Fado alexandrino” (1983), do portugués António Lobo Antunes
(tradución de Mario Merlino), do que penso que non teño lido nada. E este, a
verdade, é que me cansou un chisco, pero non de aburrimento, senón do traballo
que levei para lelo. O tío mestura todo... mestura diálogos, mestura frases,
mestura situacións, mestura parágrafos. Carallo, que complicado era seguilo nas
648 páxinas! Pero si escribe ben. É máis, teño tres libros máis del anotados
para lelos e, polo menos, outro penso facelo, a ver se se asemella ou non a
este que rematei
CONTRAPORTADA:
Publicado en España por primeira
vez en 1992, “Fado alexandrino” apareceu en Portugal en 1983. Trátase, polo
tanto, dunha das primeiras novelas do seu autor, á que lle seguirían “Auto dos
condenados” (1985) e “As naves” (1988). Estruturada en tres partes ben
delimitadas, esta novela vai debullando as andanzas dun grupo de militares: un
tenente coronel, un alférez, un oficial de transmisións e un soldado, que se
xuntaron nun bordel para falar dos vellos tempo en Mozambique e de cómo lles
foi desde entón. Desta maneira reflexiónase sobre a evolución de Portugal
durante uns períodos cruciais da súa historia, a través de catro puntos de
vista diferentes, calibrados pola personalidade, a formación e o nivel
económico de cada un dos protagonistas.
SOLAPA DA CONTRAPORTADA:
“António Lobo Antunes –quizais o
artista máis importante e orixinal con que conta hoxe a novela no mundo-
persiste e asina de novo o seu último libro (...) imperturbable a todos os
cambios que se suceden ó seu arredor, enfrascado ata a exasperación nunha
escritura que o “abduce” (non encontro outra palabra) por enteiro.”
Rafael
Conte, El País
“A extraordinaria escritura de
António Lobo Antunes recórdanos unha vez máis que o home é fillo do azar e non
coñece outro destino que a infelicidade.”
Rafael
Narbona, El Mundo
“António Lobo Antunes é un
escritor de sangue quente con empatía suficiente para detectar as contradicións
dos sentimentos humanos.”
The New York Times
SOLAPA DA PORTADA:
António Lobo Antunes naceu en
Lisboa en 1942. Tras estudar a carreira de Medicina, serviu no exército
portugués durante a guerra de Angola. A súa experiencia vital durante ese período
marcou o seu destino e a súa carreira posterior. Tras o seu regreso a Lisboa, e
despois de abandonar a profesión de psiquiatra, Lobo Antunes dedicouse a
desenvolver unha carreira literaria de extraordinaria brillantez e ambición. É
considerado por moitos críticos do mundo enteiro como un dos escritores vivos
máis importantes en calquera lingua, ademais de ser un dos máis firmes
candidatos á obtención do premio Nobel de Literatura.
“Fado alexandrino” (1983) é a
quinta novela dunha vasta obra na que destacan títulos como “Memoria de
elefante” ou “Exhortación ós crocodilos”, que lle valeu o Gran Premio de Novela
da Asociación Portuguesa de Escritores, en 1999. Lobo Antunes tamén recibiu o
premio Rosalía de Castro do PEN Club galego, o Premio de Literatura Europea do
estado austríaco e, a finais de 2003, o premio da Unión Latina de escritores
con “Boas tardes ás cousas de aquí abaixo”.
