Cando estaba á espera de que se
iniciase a presentación do libro "Orthodoxia", do avogado-escritor
Ulises Bértolo, e vin entrar na libraría Eixo á maioría da plana maior do PP de
Ourense recoñezo que me asustei un chisco, e non porque se presentase un libro
político -que non era o caso-, senón porque... veña, Chito, non sexas
argalleiro e deixa a política a un lado. E deixándoa a un lado, axiña
desconectei para prestarlle atención ó propio autor e ós dous acompañantes que
se sentaron á mesa para falar do libro: Alejandro Rubín, que aínda que en
Ourense o recoñecemos máis por ser o director xerente de Expourense, nesta
ocasión asistía como vicepresidente da Fundación de Interese Galego Orde do
Camiño de Santiago, porque, o libro, como comentarei, versa un pouco ou un
moito sobre o Camiño. O outro acompañante era Roberto Bustillo, catedrático de
dereito administrativo e tamén escritor.
Estes dous foron os que abriron a
presentación, o debate sobre a obra, e tanto Rubín coma Bustillo gabaron a
novela de Ulises, chegando a comparala incluso cun estilo literario moi
semellante ó do gran escritor de best-sellers John Grisham. Porque
"Orthodoxia" é un thriller
cargado de suspense e historia que non lle dá tregua, non lle dá respiro ó
lector. A novela tece unha trama policial enigmática en torno ó Camiño e de
varios personaxes e acontecementos históricos. A verdade é que Ulises Bértolo
escribiu un trepidante relato sobre a megalomanía de certas ambicións
relixiosas e o valor do compromiso por defender unha crenza a través dos
séculos.
Cun principio trepidante, a novela
engancha desde xa. Porque, a maiores, os rápidos diálogos axudan e, ademais,
nótase que fuxiu Das conversas máis intelixentes "porque todos, ás veces,
dicimos trapalladas", segundo o propio autor. Como semella unha
trapallada, pero non o é, a forma que ten de escarvar, de escaravellar na orixe
do mal. O mesmo Ulises Bértolo comentou
que "Orthodoxia" construíuna tomando de exemplo a un malo. O autor
non é parvo. De todos é sabido que o mal sempre atrae de carallo. A proba
témola ben no cine: que os personaxes máis ricos en matices adoitan ser os
malos. Bértolo escribiu e conseguiu unha moi boa novela baixo un misterio
sanguento.
"Orthodoxia" é a súa
segunda obra. A primeira, "A substancia invisible dos ceos", xa
chegaron a comparala coma un Código Da Vinci musical. Tamén é un thriller trepidante que, coa base do
mundo académico, formula cuestións de actualidade. Esta tamén engancha grazas a
unha ambientación fantástica, unhas poucas doses de romance, unha trama con fondo,
con motivo histórico e, iso si, moito misterio.
Ulises Bértolo naceu o 5 de xuño de
1967 na capital do Imperio, en Madrid, e logo de residir en varias cidades,
incluídas en algunhas de Estados Unidos, acabou recalando en Santiago de
Compostela, onde exerce a súa auténtica profesións: avogado e profesor de
Dereito. Ó mesmo tempo colabora en proxectos de promoción deportiva e cultural,
coma por exemplo, o Club Náutico de San Vicente do Grove, do que acaba de
deixar a propia presidencia, e a pesar de que aínda lle quedaban dous anos máis
nese cargo.
Confeso devorador de libros (rapaz,
ti e máis eu somos dous!), ós que lle dá lectura de "tres en tres".
Acostumado a escribir documentos monotemáticos de carácter xurídico e a
participar en mediáticos procesos xudiciais, Ulises Bértolo confesa que na
ficción atopa unha vía de escape. Normal.
A afección pola escritura tívoa
sempre. Como avogado dedícase a escribir todos os días escritos de carácter
legal ou xurídico. E xa nese momento un intenta contar algo, convencer ós
demais do que conta, co cal esa é unha forma de desviar despois ese tipo de
escritura cara á ficción. E creo que o consegue de marabilla. Non poucos
autores poden presumir de que as súas dúas primeiras obras as comparen xa con
best-sellers de fama.
Café Paseo de Ramoleox da Valenzá.
Martes, 29 de novembro de 2016
Publicado
en La Región o venres, 30-12-2016
