Moitos
xa respiramos. Algúns quedaron algo así coma baleiros. A
trangallada
toda da eleccións xa é historia (certo, por tan só un suspiro; as
municipais xa están aí).
Uns
deixan escapar toda a tensión acumulada dos últimos días e outros
pouquiños lanzamos, por fin, bombas de palenque porque os xornais
volven á normalidade. Que queredes que vos diga; a min cánsanme,
abúrrenme tantas páxinas adicadas ás eleccións. E moito máis
cando sei, desde un primeiro momento, a quen vou votar, polo que non
preciso saber nada máis. Agora,
rematada xa a campaña, volvendo os xornais á rutina, tamén eu
deixo de falar dunha política
da
que sempre digo que me aburre, que me cansa. Sei
que non hai maior desprezo
que a ignorancia. Vaia, estou a darlle ideas ó lector... que me
ignoren. É igual; chégame con saber que me len tres ou catro, e que
cinco andoriñas pousan sobre dous ou tres balcóns das casas de
Baños de Molgas. É igual; eu escribo ó mesmo tempo que escoito a
Vangelis. Ou a Milladoiro. É igual; mañá abrirei este xornal e xa
non me atoparei con tantas páxinas sobre as eleccións. Abrirei
outros xornais e, polo menos, xa lles lerei os titulares, pois estes
días pasaba as páxinas da campaña á marcha de Usaín Bolt. É
igual; por fin as andoriñas vótanse a voar.
Finca
Fierro. Luns, 29 de abril de 2019