Feitos os recados, toca a evasión. A evasión de deixar caer pingas de orballo sobre un papel cuadriculado... mentres un café circula pola gorxa abaixo.
A verdade é que non sei se segue en uso a palabra recado para realizar os encargos, ou polo menos certos encargos. Quizais se use xa máis esta que aquela. Antigamente, todo ía a base de recados. Faime este recado ou lévalle este recado a Eugenio, O Chacaritas. Eugenio, O Chacaritas, neste caso que nos ocupa, era calquera veciño. Se facías algo mal, axiña che pasaban o recado. Eu tiña que ter moito coidado a que non lle chegasen con ningún recado a miña nai. Se lle chegaba, a súa man circulaba máis rapidamente que o café citado para frear nas miñas meixelas ou onde cadrase. Mellor ser un bendito para que non tivera queixa do seu neno. E para que o neno non recibira unha labazada.
Tamén é fácil evadirse contando os biosbardos ou esperando a velas vir. Hai quen se evade non facendo nada. Outros temos que eliminar o estrés facendo sempre algo... deixando caer pingas de orballo sobre os carreiros da nostalxia ou sobre os soños da melancolía. Din que a melancolía é o pracer de estar triste, que se contrarresta co bonito que é soñar. Ás veces, a melancolía tamén é bonita.
Evasión: escapar da realidade, de situacións ou ambientes desagradables, etc., segundo unha das entradas do dicionario. Segundo un servidor, evasión é matar o tempo como se poida e co que se poida: cunha aixada, cun fouciño, cun bolígrafo, cun café... mesmo facendo recados.
Cafetaría La Carabela. A Valenzá. Martes, 15 de abril de 2025
Finca Fierro. Barbadás. Mércores, 16 de abril de 2025
No hay comentarios:
Publicar un comentario