O LOBO

Chuvia. Orballo. Trebón. Saragana. Arroiada. Chuvascada. Ballón. Molladura. Temporal. Choran os escornabois bágoas de orballo? Vixían as toupeiras ás lesmas cuns anteollos de cristal? Nadan os pardais polas augas bravas do río Arnoia á altura da ponte das Cepas? Nótase o silencio onde hai moito ruído? Simplemente, o lobo oulea desde o alto dun outeiro.

Mentira. Trola. Andrómena. Embuste. Falsidade. Fábula. Alburgada. Bóla. Pode o ourizo cacheiro empreñar cando forma nobelo? Pode o lobo trotar por entre as toxeiras do Medo? Pode a señardade deixar que as trolas da infancia se acomoden sobre unha almofada branca? Pode o ruxerruxe dunha fantasía facerse realidade? Poden os contos contarse sen falsidades? Simplemente, o lobo oulea desde o baleiro da soidade.

Cansado. Farto. Esgotado. Rebentado. Moído. Fatigado. Laído. Derreado. Quizais a bile chegue á boca cargada desa carraxe que nos sobe cando algo non é como queríamos que fose. A bile é ese líquido amargo segregado polo fígado e recollido na vesícula biliar, de cor entre verde e amarela, que actúa na dixestión. A bile, que carallo, é a amargura acompañada de maldade. De aí a carraxe. Por veces, o lobo oulea cando a carraxe lle incha, lle infla o peito.

Falar. Conversar. Dialogar. Latricar. Leriar. Baduar. Esbardallar. Parlar. Parolar. Parrafear. Que dicir cando se sabe que o que se diga non servirá para nada? De que se fala cando non hai nada que dicir? Con que palabras enches o silencio? Con que pensamentos sementas ese baleiro, esa vertixe que te marea? Os ouleos do lobo óense ó lonxe. Oulea detrás dos toxos do Medo. O lobo oulea e racha o silencio. Segue o baleiro.

Cafetaría La Carabela. A Valenzá. Venres, 4 de xullo de 2025

Café Kibu. A Valenzá. Sábado, 5 de xullo de 2025