MORRICONE E TRINIDADE

            Quédanme os ollos fixos ante a pantalla do ordenador, e non porque algunha nova ou fotografía me chame poderosamente a atención, senón pola canseira que teño. Logo, para máis aquel, a música que Morricone lle compuxo á película “Cinema Paradiso”, fai que a melancolía aínda me comprima un chisquiño máis. Bonita, espléndida e marabillosa banda sonora pero que, nestes momentos, me deixa tan pensativo, tan sentimental e tan covardiño que non sei no que penso nin en quen penso.

Por pensar non estou pensando nada. Ou si... en que teño que pescudar como quedaron certos equipos e deportes e en que dentro de corenta minutos intentarei ver unha película que, penso, desde a época dos Milagres non a volvera ver; “Seguíanlle chamando Trinidade”.

Lembro que aquela vez gozara coma un anano con ela. Pero hoxe, sen volver a vela, sei que é desas polas que pasa o tempo e que me parecerán unha simple trapalladiña. Oxalá erre, pero...

            Finca Fierro. Domingo, 25 de setembro de 2016