Imos
alá. Cinco menos cuarto da tarde. Vai sol. Pero hai que estar
pechados. Toda unha primavera perdida. Aínda así; ninguén nos
roubará o mes de abril!
Radio
Futura cantando “A cara ou cruz”. A cruz será o noso
confinamento, pero a cara... a ese bicho, vencerémolo! Os raios de
sol penetran ata o mesmo sitio de onde escribo. Algo de envexa dan,
claro que dan; pero que todo sexa pola causa. Por esa causa que non
imos perder. Agora
é Buika quen canta “Mentirosa”. Estes días méntese moito; uns
e outros. Pero hai que pechar os ollos e tapar os oídos para seguir
cara á adiante. Sempre haberá catro paspáns que se saian do rego.
O
reloxo avanza e pasa xa das cinco menos dez. O silencio viaxa no
autobús da doenza.
O ruído espera á volta dun recanto; ó que
chegaremos, vaia se chegaremos. E díxolle a babosa ó sapoconcho:
corre, corre, que te pillo. Ningún dos dous correu nada, pois
quedaron a contemplar esta primavera que, para eles, si está, si a
senten, si a gozan. Cinco e tres minutos da tarde. Dedos que
percorren o teclado dun ordenador e música que alegra un tempo que
quere ser triste pero tan só é silencioso. Quen dixo que a
melancolía é o pracer de estar triste? Estes días poida que haxa
moita melancolía, pero a tristeza é coma esa graxa que apartamos do
caldo, coma
ese lardo que lle quitamos á febra. Agora
máis que nunca non deberiamos estar tristes. Hai que vencer esas
ansiedades a base de música, lectura, actividades e mofa, moita
mofa. Temos dereito a rirnos de calquera revés! Aquí estamos para
darlle a volta.
Finca
Fierro. Mércores, 8 de abril de 2020
No hay comentarios:
Publicar un comentario