Queres saber quen son? Son o vento que zoa por entre as follas dun castiñeiro e o elefante que se mete por un buraco pequeno. Son o berro que sae de moi dentro para espallarse por todo o universo e son o bico do peito que asoma tras o outeiro. Son o silencio que calma o meu desexo e a sensibilidade de todo un verso. Son o incendio que queima os sentimentos e os sentimentos que cheiran a incenso. Son o ruído, e a aurora, e a lúa vella, e o valse de Strauss, e o asubío sentimental, e o toxo que pica, e a silva que araña, e o reloxo que marca as horas. Son o tempo da esperanza.
Queres saber quen son? Son o fouciño que roza e o cabalo que trota. Son a gadaña que sega e o sacho que cava. Son o rego torcido e dereito, con colleita ou baleiro. Son a leira que está na memoria e a memoria que asenta na palleira. Son o burro que ornea e o can que ladra, e a ovella que chota os valados da melancolía. Son o eixe do carro que canta e o carro que apanda coa carga. Son o caxato do temoeiro, e o sedeño, e o feixe dos nabos, e a flor do toxo, e a mamila que asoma no retrato, e o ruído que se espalla polos outeiros do peito. Son o fío co que calceto.
Queres saber quen son? Son a película que me armo e as palabras que deixo caer sobre un papel en branco. Son o escenario do teatro e o autor da obra. Son a música que compoño e o ritmo co que a bailo. Son a historia que invento e a novela que esaxero. Son o actor, e o pano, e o espectador, e a butaca, e o escritor, e o bolígrafo, e a escena, e o cantante, e o bailarín. Son a inercia do que digo, o anhelo do que escribo. Son eu... teu amigo.
Cafetaría La Carabela. A Valenzá. Venres, 20 de setembro de 2024
No hay comentarios:
Publicar un comentario