Son o ladrón de substantivos sen substancia, sen fundamento, sen concepto, sen interese. Ou non; ó mellor tal ou cal substantivo ten interese de máis. Dependerá das circunstancias, ou dos desexos de cada un. Hai algúns substantivos complexos, complicados de descifrar, de analizar.
Roubeille silencio ó ruído e, ó momento, quedou a señardade preñada de nugalla. Roubeille ruído ó barullo e case todo quedou en silencio. Case todo, non todo; algún que outro latexo, algún que outro berro asomaba polo medio do substantivo.
Este ladrón de substantivos busca a forma de, aqueles que rouba, gardalos no caixón do tempo, ou no recanto da memoria. Pois aínda que sexan insubstanciais nunca se sabe o que deparará a redacción da vida, mesmo a lectura da existencia. Gardará o asubío de Morricone, o Love Me Tender de Presley, o polbo no garaxe e a tatuaxe sobre unha pel branca e inmaculada.
Entremedias, roubareille minutos ó tempo, sorrisos ó demo, toxos ó monte Medo, lapas ós incendios, frases ós pensamentos, bicos ós peitos, a Amaral o universo, ó ruído o silencio, a rima ós versos. Por roubar ata son capaz de roubarlle as estrelas ó ceo.
Son o ladrón daqueles substantivos que asoman por todas as etapas dun ir e vir inquedo, moitos deles escondidos en lugares que marcan un antes e un despois do tempo. Roubo un xesto de aquí, roubo unha gargallada de alá, róubolle unha canción a Paula Fernandes e unha flor amarela ó toxo. E, por último, tamén sei roubar substantivos con substancia, con fundamento, con concepto e con interese. Hai substantivos moi ricos, moi necesitados e moi apetitosos.
Cafetaría La Carabela. A Valenzá. Venres, 8 de novembro de 2024
Finca Fierro. Barbadás. Venres, 8 de novembro de 2024
No hay comentarios:
Publicar un comentario