Os efectos da Dana pola zona de Valencia seguiron ocupando toda a semana, xunto co trunfo de Donald Trump nos Estados Unidos de América, é dicir, que dunha situación catastrófica pasamos a unha calamidade, a unha traxedia política. Pero, si, alá os ianquis cos seus ideais. Ó mellor levan razón ou tamén lles pode saír o tiro pola culata. Aínda que isto daralles igual; están máis que acostumados ós seus propios tiros.
Non penso falar da política americana como tampouco penso facelo da española. Porque, de política, recoñezo que non entendo nada, pero non hai que ser un lumbreras, un portento, unha eminencia para saber o que pasou realmente o domingo día 3 cando, o pobo -iso din-, se “alzou en armas” contra Sánchez e os Reis. De que todo iso estaba orquestrado por xente de extrema dereita sóuboo desde o primeiro momento ata un neno de primaria. Ese día, e na situación na que estaban neses lugares polos que fixera tanto dano as inundacións, ó pobo, ó auténtico pobo importáballes un carallo que os fosen visitar Sánchez, Felipe, Feijóo, Abascal e a lúa inversa. Porque, eles, o pobo, o auténtico pobo, estaban a limpar as rúas e as súas casas; coas súas mans e coas cabezas postas na calamidade que estaban a vivir, en como saír dese desastre.
Porén, como no noso país temos periodistas e informadores de cagar entre o millo, ou sexa, de pouca monta, optaron pola carnaza máis fácil, a da “fuxida” de Pedro Sánchez, ó cal nin defendo nin deixo de defender, debido a que este personaxe nin me vai nin me vén, xa que do Padornelo para alá, e como diría aquel, nin auga. Non obstante, vexo moitas películas e cando nestas un dirixente se ve acosado, son os propios gardacostas os que non se lle fan nin puto caso a tal gobernante con tal de sacalo da liorta, do barullo. Os nosos xornalistas nin tan sequera quixeron intuír outro motivo de por que se chegou a esa situación. Para eles foi o pobo, o auténtico pobo (que estaba a padexar barro, a buscar seres queridos, a apuntalar casas...) o que se xuntou ante a comitiva política para bombardear a esta con barro, palas, sachos e demais aparellos de rebo, de cascallo. Os nosos articulistas son tan bos que se tiraron varios días sen decatarse do que había detrás de tal alzamento, cando, repito, un neno de párvulos o soubo desde o primeiro momento. A maiores, por suposto, de que hai moitos periodistas que sabemos moi ben de que pé coxean, cando o código ético destes debería de ser dunha neutralidade absoluta e total. O da neutralidade é un dicir.
Finca Fierro. Barbadás. Sábado, 9 de novembro de 2024
No hay comentarios:
Publicar un comentario