Hai xente aproveitada. Hai xente egoísta. Hai xente abusona. Hai xente sen conciencia. Hai xente que promete e non cumpre, que pide e non dá. Hai xente que vai ó seu paso e obriga ós demais a ir ó seu lado, ou aínda peor, uns pasos máis atrás, non vaia ser que perda protagonismo.
Todos estamos para botar unha man. Ata certo punto. Cando o favor pasa a abuso, iso xa cansa, xa case doe. Cando o abuso medra coma un calo, co tempo, non queda outra que extirpalo. Certo, mentres non se extirpa, o abuso faise crónico. E segue. E segue. E segue.
Ante os aproveitados están os caritativos, os nobres, os bondadosos, os puntais que suxeitan a inconsciencia. Algunhas persoas teñen o ceo máis que ganado. Por aturar ó ineptos, ós ególatras. E seguen aguantando as acometidas dos que non teñen vergonza.
Hai xente que non se cansa de pedir. Hai xente mesquiña. Hai xente rañica. Hai xente que pide a calquera hora do día e que dorme despreocupada pola noite. Hai xente que aguanta, e moi ben, a lacha, a vergoña. Hai xente que asubía mentres alguén lle acomoda a vida. Hai xente que baila mentres outros lle axustan os erros, as comenencias.
O de favor por favor xa é historia. Agora, o favor devólvese cun deus cho pague e ata a próxima. Ata a próxima axuda. Ata a próxima petición. Que se fai sen vergonza, con moita cara, mesmo cun sorriso ladeado, cun perdoavidas, cun é a túa obriga... pola miña cara bonita, pola miña cara lavada. Ante tanto descaro, non queda outra que apandar e seguir facendo favores. Porque saben atoparlle o pé ó coxo.
Café Brétema. A Valenzá. Mércores, 11 de xuño de 2025
Finca Fierro. Barbadás. Venres, 13 de xuño de 2025
No hay comentarios:
Publicar un comentario