Teño o
pé esquerdo metido nunha tinalla con auga quente. E con sal. A ver se me
abranda o calo. Xa fun unha vez ó baño coa intención de quitalo. Furgando coa
lima dun cortaúñas. Así; coma se fora un remedio caseiro. Pero o maldito calo
está xa tan metido na planta do pé que me custa horrores arrincalo. De aí que
volva a metelo outra vez en auga quente. Para que abrande.
Levo un días xa que
me ferve. De pisalo e pisalo. Dentro de dous empezo a vendima, polo que teño
que dar mil voltas e máis. Sobre o maldito calo. Este malnacido saíume a
principios dos anos 80, de cando andaba todos os días no metro de Madrid.
Entregaba todo o meu corpo sobre a pé esquerdo e, claro, pouco a pouco
converteuse en dureza e esta nun calo que me mata, que me fai coxear. E dis ti
e digo eu, por que non vas a un calista? Para que? Se dentro duns días volve
asomar o moi condenado. Veña, a furgar de novo outra vez, a ver se consigo arrincalo.
Co remedio caseiro.
Finca
Fierro. Xoves, 22 de setembro de 2016
No hay comentarios:
Publicar un comentario