Flores silvestres sobre a albarda dunha besta. Auga de muíño que rega as veigas. Richard Chamberlain que lle dixo adeus á vida. E o pardal que chouta por entre as patas das mesas. Quero que todo flúa, que nada se estanque e que os bambáns dos soños amosen historias que poderán ser. Ou non.
Cereixas colgadas dunha lareira. Chourizos pendurados dunha cerdeira. O anverso mira con envexa, con denteira ó reverso e certos versos mófanse de parágrafos incompletos. Hai literatura para dar e tomar, para colgar nas orellas como hai escrituras baleiras, insignificantes, anódinas, mediocres. Quero que a composición dunha canción faga bailar aqueles sentimentos que van e veñen polas corredoiras do arco da vella.
Pouquiño azucre sobre o café. Café que baixa e quenta un pouco as ideas, aínda que, estas, as pobres, están na gaiola da incapacidade, no cárcere da ineptitude. Porque non son tantas as noces como as voces. Iso din. Quero que o universo caia sobre min. Seguro que me libro agachando nos buracos negros da memoria. Ou da conciencia.
Simone Mendes nos meus oídos. Baile de pés baixo certos ritmos. Badaladas de latexos que mancan no peito. Peito no que se oprime o desexo. Desexo que se axeonlla ante a ansia de querer e non poder. Quero cantar unha misa de réquiem na que as badaladas saian dun confesionario e os pecados capitais caian desde o propio campanario. Quero ser a estrela errante de Lee Marvin e o Love Me Tender nesta pobre tarde. Quero ser a proa da Perla Negra.
Café Rooster. Ourense. Luns, 31 de marzo de 2025
Cafetaría La Carabela. A Valenzá. Luns, 31 de marzo de 2025
No hay comentarios:
Publicar un comentario