Quixen multiplicar os pans e os peixes e nen tan sequera souben multiplicar as patacas. Non son Xesucristo. Patacas houbo menos que nunca. Oracións, ningunha. Traballo, moito. Que todo sexa pola realidade dunha miseria. Agora cada quen que espalle ou semente os seus pensamentos como queira.
Quixen permanecer no deserto durante corenta días e corenta noites, e case morro de sede ás primeiras de cambio. Certo que, mentres, as miñas tentacións foron moitas e inmensas. Mellor non contalas para non tentar ó demo. Tamén tentei predicarlle a algún lagarto. Lagarto!, lagarto!; non sei quen me berrou. Sería algunha alucinación con cara de beduíno. Agora cada quen que busque oasis nos océanos de area.
.jpg)
Quixen andar sobre as augas da presa do Muíño e púxenme coma un divino cristo. A min isto das accións milagreiras de Xesucristo non me coinciden moi ben na realidade da vida. Din que os milagres hai que merecelos. Levo toda a vida buscándoos e só atopo palabras de orballo que me din que en cada acto hai un credo esmagado, estragado, degradado. Agora cada quen que intente cruzar o río Arnoia a nado.
Quixen tirar a primeira pedra porque estaba libre de pecado. Imposible! En ningún confesionario collerían todas as miñas faltas, infraccións, culpas, transgresións... Dediqueime, entón, a xuntar pedras e penedos para formar unha presa, unha vaira para que, nesta, arremuiñasen os peixes. Agora cada quen que pesque os meus pecados ou que se libere dos seus.
Café Alumbre. A Valenzá. Mércores, 3 de setembro de 2025
Finca Fierro. Barbadás. Xoves, 4 de setembro de 2025
Foto: Presa do Muíño (Baños de Molgas - Ourense)
No hay comentarios:
Publicar un comentario