Catro e vinte da tarde. Nenos que saen en fila india dun colexio. Ducias de nenos. Cos seus chándales regulamentarios. Sol que cae sobre media glorieta e a sombra que cobre a outra parte. Un home cruza a beirarrúa a paso lixeiro. Un rapaz cos auriculares escoitando música. Non creo que escoite as novas nacionais ou internacionais. Próeme a man esquerda e raño nela. Son dos que digo sempre que cando pica algo, hai que rañalo, rabuñalo. Claro que canto máis rañes, máis proe; pero… A xente, con chaquetas e xerseis colgados dun brazo; a calor volve ser dona e señora desta acabada de chegar primavera. Catro e vinte e seis minutos da tarde. Xa está. Acabouse o que se daba.
Cafetaría Menfis de Ourense. Venres, 23 de marzo de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario