Cheiro a man que colleu a pedra. Cheira á pedra. É un cheiro de anos de eternidade. Pedra labrada polo paso do tempo. Pedra fría pola xeada, polo carazo. Pedra quente polos raios de sol que a penetran. Pedra quieta cando é penedo. Pedra en movemento cando é coíña. Pedra branca. Pedra negra. Pedra chea de mofo e lique. Pedra na que apousenta un lagarto ó sol e pola que pasea, con esforzo, un escornabois enfermo. Nótase no seu andar. Pedra, testemuña de parellas que se confesan e de adultos con pensamentos doutros tempos. Lavo a man que colleu a pedra. Xa non cheira á pedra. Queda a pedra tomando o sol en Barricobos.
Finca Fierro. Mércores, 21 de marzo de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario