Son O Raposo, non o animal, senón o que me chaman os veciños desde que un día corrín detrás dunhas galiñas do Evaristo. Outras veces tamén me chaman O Raposo da Castiñeira para distinguirme precisamente dese animal que asalta galiñeiros. O meu asalto ou atraco foi simplemente un xogo da infancia.
Visto calzóns de inverno e teño a lingua rota de tanto morder silencio. O da lingua é de Víctor Manuel, que é un cantante que di moitas cousas; e boas. Os calzóns de inverno úsoos tamén no verán. Como dicía meu pai: o que tapa o frío, tapa a calor. Aínda que el referíase máis ben ós abrigos. Para os calzóns tamén vale.
O de Castiñeira vén porque son desa aldea que queda alá por Vilariño do Conso. Si, son medio portugués, e que. Acaso non dicimos sempre que menos mal que nos queda Portugal. Levo uns días tristeiro e noto que algo de min vai morrendo. Isto último tamén o dicía Camilo Sesto, que, o mesmo que Víctor Manuel, tamén dicía moitas cousas, pero non tan boas como as do asturiano. As do Camilo eran máis melodiosas, máis románticas, máis bobas ou máis adolescentes.
Meu nome real é Lisardo Santos Sotelo, fillo único labrego e especialista na roza de toxos. Con fouciño, nada de máquinas. Rozo eu un carro de toxos mentres, por exemplo, o propio Evaristo acende o seu tractor. Iso si, antes de rozar os toxos, boto un bo cacho ulindo as súas flores. Algún dirá que son raro, e eu direi... e que.
Cafetaría La Carabela. A Valenzá. Venres, 6 de decembro de 2024
No hay comentarios:
Publicar un comentario