Esbardallando moitas veces pola
trasfega das actividades extraescolares e deportivas dos rapaces ao telos que
levar de aquí para alá, do baloncesto ao kung fu, deste a aquel, e resulta que
agora, aos dous meses e pico, teño mono de todo iso. Cómo botei de menos o
baloncesto de Xoel!, máis co kung fu de Alán, porque este ía moitas veces só
por aquilo de estar preto da casa. Cómo botei de menos os partidos de un e os
campionatos do outro! E digo botei porque... por fin!, a trasfega, o baqueteo,
o movemento volveu. Sempre me gustou a ansiedade, o estrés, o espírito, o
nervio; e a partir de agora andarei a cen: baloncesto (os dous e en distinta
categoría), kung fu, viña... Por fin volveron as présas. Por fin rematou o mono
da trasfega.
Cafetaría do pavillón Paco Paz de
Ourense. Luns, 3 de setembro de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario