“Trátase
de normalizar algo tan sinxelo como que cada persoa busque a felicidade polo
seu propio camiño”. Así se expresaron Iria e Bea, un matrimonio de lesbianas,
logo de todos as barreiras que tiveron que cruzar para asentar aos seus fillos xemelgos.
A primeira barreira, o primeiro obstáculo xa lles chegou da propia Seguridade
Social ante a posibilidade de xerar fillos. E non digamos xa cando asomaron por
unha consulta do hospital de Lugo, onde seica as tacharon de “parella
discordante”. Tiveron que ir, claro está, polo privado. Outra barreira chegou
no Rexistro Civil de Ferrol, no que non lles permitiron rexistralas ás dúas
como nai e nai. Así, durante medio mes, os xemelgos non existiron para a
Administración. Menos mal que en Castro de Rei non lles puxeron ningunha pega
e, hoxe, contan xa cun Libro de Familia normalizado. Pregoan o caso para
normalizar algo tan sinxelo. Eu tamén tiven medo cando rexistrei ao meu fillo
Alán (polo nome, claro), pois a funcionaria do Rexistro Civil de Ourense,
miroume e remiroume, ollou libros e máis libros, deu voltas e máis voltas antes
de escribir o nome de Alán. Ás veces os funcionarios que tratamos con nomes
(vilas, persoas, cidades, etc.) deberiamos ter a man libros e nomenclátor ou
estar máis ao día sobre esas cuestións.
Finca
Fierro. Sábado, 29 de setembro de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario