O home
que contemplaba o mar desde o alto do outeiro non quería ir para a aldea de
Chirigota porque aquela inmensidade azul tíñao hipnotizado xunto con aquel
ruxerruxe das ondas na distancia. O home que contemplaba o mar colleu entón camiño
de Lucera, porque para esta aldea ía sempre vendo e sentindo o mar; non polo
camiño real pero si polo carreiro das Alondras.
O home que contemplaba o mar
andaba devagariño. Os seus longos 90 anos non daban nin para moitas aventuras nin
para moitas présas. A súa face era un auténtico mapa do tempo. O brillo da súa
ollada empezaba a ser coma un libro ó que se lle borran as letras. Aínda que
mirando máis alá das meniñas dos ollos, apreciábase unha novela inmensa ou un
poema eterno. O home que contemplaba o mar nin chegou a Chirigota nin a Lucera;
acabou na aldea de Sandalias, perdido polos sendeiros dunha vida que foi e
polos camiños dunha vida que se lle vai. Acouga ó lado da fonte. Alí, espera.
Finca
Fierro. Venres, 14 de xullo de 2017
No hay comentarios:
Publicar un comentario