O sol
acababa de poñerse polo outeiro de Brandín e xa era hora, entón, de emprender o
camiño de volta á casa. Amoedo Ruso, O Raposo, andaba no monte por Detrás da
Lomba e as súas vacas pacían na parcela de Luisa, A Salerosa. A ver!, non
deberían andar alí, pero aquilo pódese dicir que todo era del, porque era o
único que adoitaba ir por eses lugares coas vacas. Empezou a tanguer nestas,
cando se decatou de que lle faltaba o burro. Arre, carallo!, agora si que a
armou.
Desde un primeiro momento xa sabía que era inútil buscalo, que non o
atoparía. Que o seu burro, cada vez que desaparecía, largaba dereitiño para o
muíño do Dositeo, alá case á beira da ponte das Cepas, é dicir, a uns cinco ou
seis quilómetros do Medo. Amoedo, O Raposo, non tardou en amosar un xesto de
preocupación no seu rostro. Porque sabía que ó chegar á casa, a súa nai íalle
ler a ladaíña. A súa nai sempre lle lía a ladaíña, por arre ou por xo. E detrás
da ladaíña ía case sempre unha labazada que lle facía asomar as bágoas ós
ollos. Cando meteu as vacas na corte e viu a cara da súa nai xa soubo que a
partir de xa! empezaba a lectura da ladaíña.
Finca
Fierro. Domingo, 1 de outubro de 2017
No hay comentarios:
Publicar un comentario