Soño coas corruptelas dos políticos e deixo que o vaivén dunha folla me leve por entre as conversacións ás agachadas que se realizan entre despachos e bares. O paisano de a pé outea, intúe, pensa, pero disimula. Non é capaz de cambiar a historia. E déixase aconsellar por uns para defender a outros; xeralmente aos máis corruptos. Axiña lle ensinan que o trapicheo político é lei de vida. Penso no aperto de mans á beira de gasolineiras e nas ventas de coches cos que foron agasallados, mentres nós, os pasmóns de a pé, lemos as novas e deixamos que a vida pase. É lei de vida. Despois, somos heroes esbardallando nas cafeterías contra os que cometen os abusos, para, axiña, ó dar a volta, marchar correndo na procura dun político que nos resolva a papeleta da ineficacia, da nugalla e das ansias de ter o que non merecemos.
Oficina de Maceda. Luns, 31 de outubro de 2011
No hay comentarios:
Publicar un comentario