A ÁRBORE DO NADAL

              Quere a árbore do Nadal ser guía espiritual no camiño cheo de mentiras e bulleiro, pero as súas luciñas non alcanzan máis alá dunha cobiza malparida. As bolas de prata que colgan das súas gallas quixeron rodar pola estrada das présas, pero este frío de inverno mantenas na inercia de querer e non poder. Hai vida máis alá desta estación invernal e a árbore do Nadal sabe que terá que esperar dentro dunha caixa ata que a inocencia dun cativo brinque entre campás e folerpiñas de neve. O tempo pasa. Todo cambia. As luces acéndense. E tamén se apagan. O Nadal brilla nas luces de neon e a súa árbore acouga entre os agarimos da inocencia. Brilla a árbore nos ollos do neno.

              Café Tizona de Ourense. Mércores, 7 de decembro de 2011