Quere o vento ser cabalo de batalla sobre o seu corpo de princesa, pero a pel da miña conciencia, da miña felicidade dálle calor e abrigo á nai dos meus fillos. Acariño cos meus ollos quince anos de casados e deito sobre o seu ferido peito esquerdo todos os momentos bos cos que me recompensa. Noto o latexo do seu corazón e bebo da melancolía da súa alma. Toda ela sabe a amora madura ou a marmelo untando no pan cocido do meu propio forno. Hai amores que se amasan co paso do tempo. E canto máis se amasan, máis se baila na felicidade, na bonanza dunha vida que non sería igual sen ela. Quince anos feliz á súa beira.
Cafetaría Oren Express da Valenzá. Xoves, 1 de decembro de 2011
No hay comentarios:
Publicar un comentario