Sempre é o mesmo. Cada vez que hai mortes inocentes, axiña o achacamos a un erro ou a varios erros. Sempre é o mesmo. O erro é coma un perdón. E xa se sabe que pedir perdón é fácil. E todos cometemos erros, principalmente nas guerras; dende os que se entenden que van de bos pola vida (chámense ianquis, europeos ou occidentais) ós que axiña catalogamos coma malos (chámense islamistas, africanos ou do terceiro mundo) Neste relato tócalle a quenda á aviación turca, que masacrou (por error, faltaría máis) a trinta e cinco civís kurdos en Iraq. Logo, o Goberno (que neste caso é dos bos) desculpouse por confundir ós contrabandistas con rebeldes (que se entende que son os malos) E coa desculpa xa está todo aclarado; os mortos irán ó cemiterio (ou a unha fosa común) e aquí paz e despois gloria. O caso é ganar algo (unha batalla, un terreo, unha fronteira, unhas ideas), a costa de quen sexa, é dicir, a costa sempre dos máis inocentes, dos civís. Iso aconteceu e seguirá acontecendo sempre en todas as guerras; líbrenas os bos ou provóquenas os malos. E, sinceramente, non vale desexar paz neste ano que comeza, porque en moitos lugares do mundo non a haberá. Polo que morrerán civís e, o que é peor, nenos. Pero todo se seguirá xustificando con erros.
Finca Fierro. Venres, 30 de decembro de 2011
No hay comentarios:
Publicar un comentario