Imposible dar unha cabezada na sesta. Porque en tan só media hora, un tsunami de encordios, idas e voltas fixeron que a miña paciencia estivese a piques de explotar. Catro chamadas telefónicas dun amigo do meu rapaz máis novo. Dúas viaxes ó cuarto de baño do cativo, o que significou uns ruídos espantosos na pechadura, seguido, por suposto, do ruído da cisterna. Unha petición de chaves para ir ó garaxe buscar un balón. Outra petición das chaves do coche para ir á rúa e pillar a bomba de aire que andaba no maleteiro. Idas e voltas da habitación á cociña e deste a aquela. ¡Alán, por Deus, deixa durmir algo! Cando meu pai me berraba, eu non daba unha fala. Agora seguen ó seu... queremos isto, dime estoutro. Mexan por enriba de min e teño que dicir que chove. ¡Condenados!
Cervexaría La Abadía de Ourense. Luns, 6 de febreiro de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario