POLAS CORREDOIRAS DA LIBERDADE

              Reza un nosopai e tres avemarías polo fío da navalla que non corta e pola rabela do arado que non ara. Logo das oracións cuspe cara ao ceo para que o aire leve a saliva, o esgarro ata unha planta que non ten raíces. Acouga naquel banco de pedra e contempla o ruxerruxe dunha rula que quedou sen ás. Segue o ritmo dunha música imaxinaria coas plantas dos pés e os dedos das mans tocando sobre os xeonllos que che doen por axeonllarte ante o crego que che mandou un nosopai e tres avemarías. Hai pregarias que non din nada porque ninguén reza con devoción ante as adversidades dun adverbio positivo. Camiña devagariño porque teño présa para chegar ata o infinito e máis alá. E non deixes que a estrada che marque o camiño, cando o bonito e mellor é andar polas corredoiras da liberdade.

              Café Aitana 39 da Valenzá. Martes, 15 de xaneiro de 2013