Baixaba
pola rúa da Igrexa todo parsimonioso e asubiando un éxito musical baixo unha
espesa néboa. Cando Olegario Nocedo Rouco chegou á altura da súa palleira vella,
viu esta aberta de par en par. A verdade é que a tal palleira estábase
convertendo nun vertedoiro e o teito deixaba ver unha inmensidade de ceo. Non
obstante, nela aínda había uns cantos carros de herba seca que chegaba incluso
ata a gran trabe que suxeitou un suposto tellado. Pensou na súa época de rapaz,
de cando descargaban alí toda a herba dos lameiros e de todos os topos que se
daba contra a trabe por calcar a herba para que collera aínda outro carro máis.
E así, carro tras carro. Así, topo tras topo. Olegario Nocedo Rouco trepou, emporiso,
polo risco que aínda había na herba e tombouse cando chegou ao pequeno oco que
había xunto á trabe. Furgou para a parte de atrás e foi caer á palleira
pequena. Que tempos!
Café
Oren Express da Valenzá. Sábado, 16 de marzo de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario