A
maioría das aldeas empezan a estar medio despoboadas, porque a xente,
principalmente a xuventude, sae a buscarse a vida ás cidades e, agora, incluso
xa a outros países. Realmente unha pena. Pero tamén é unha pena moi grande o
que lle acontece aos que se quedan, a esas persoas maiores, indefensas que, co
paso do tempo, collen medo ante a avalancha de asaltos e roubos a casas nas que
tan só hai anciáns. Agora case non hai un día no que non asome nos xornais unha
noticia sobre tal ou cal asalto en calquera aldea medio despoboada da nosa
Comunidade, incluso da nosa provincia. Analizando ben o asunto, o malo non está
nos roubos, senón no maltrato a esas mulleres e homes que non conseguen tan
sequera levantar un brazo para defenderse. Isto si que é o peor. E triste.
Penso no medo nocturno desa xentiña e descubro que a nosa sociedade está podre.
Podremia que avanza baixo o amparo duns políticos que non saben sacar a este
país do descomunal paro que nos asoballa. Falando claro, o obxectivo vai a
peor. O dos políticos. O dos asaltos, roubos e maltrato tamén vai a peor. Medo
nocturno en anciáns que se quedan sós e que, ante calquera ruído, rezan para
que sexa tan só un refacho de aire que moveu a contra da ventá. Medo nas aldeas
a medio abandonar.
Cafetaría
Perla 6 de Ourense. Venres, 1 de marzo de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario