NO ALTAR DA NOSTALXIA

              Xa sabía eu que o loureiro non deixaba recordos polas corredoiras nin o merlo sentía morriña dos tellados de uralita. Ás veces é bo que o río Arnoia desborde para limpar toda a porcallada que se xunta ás súas beiras, como tamén asubiar un tango por entre os amieiros da Pitediña. E poño a Baños de Molgas no altar da nostalxia. Xa sabía eu que o ritmo acompasado dunha banda sonora viaxa pola autoestrada da conciencia, mentres o xílgaro pousa no peitoril da ventá e espera a que luz duns ollos brillen ao outro lado. Hai estampas que forman arcos da vella pola media mañá e hai lenzos que colgan na memoria dos tempos. Ás veces é bo que o monte Medo cambie de fisionomía, como tamén bailar unha mazurca sobre unhas xestas de Barricobos. E poño a Baños de Molgas no presbiterio da morriña.

              Finca Fierro. Xoves Santo, 28 de marzo de 2013