AOS TOXOS

              Xosé Oriol colleu a gabardina por se chove. Soltou as dúas vacas que están presas na corte e xa na rúa fixo que se aliñasen para xunguilas. Primeiro unha mulida sobre a testa da Garbosa. Logo a outra mulida sobre a testa da Turina. Aquela, ao querer tornar as moscas, mandou a mulida ao chan. Xosé Oriol berroulle xa algo cabreado e volveulla colocar sobre a testa. Non lle deu tempo a que a tirase outra vez; como tiña o xugo agarrado xa coa man dereita, colocoullo axiña sobre as cabezas. Coas sogas atoulle as mulidas aos cornos provisionalmente para, despois, apertar e atalas xa ben. Sabe que, se o xugo vai frouxo, as vacas tiran mal do carro e incluso poden desatarse e caer ao chan o pinallo deste, do carro. Cando xa as tivo xunguidas, Xosé Oriol dedicouse a coller o almorzo e un libro para ler polo camiño. Tiña que ir aos toxos ao monte Medo e había que percorrer uns tres quilómetros, case unha hora de traxecto, tempo suficiente para ler abondo. Apuxo as vacas ao carro. Co temoeiro envolveu o pinallo ao xugo, ou sexa, atouno. Ale, veña, imos alá!, berroulle ás vacas. E foron.

              Cafetaría Os Carrís da Valenzá. Xoves, 9 de agosto de 2012