Ale, aquí estou, disposto a bailar
sobre a tumba dun parasol que dorme na praia dos tempos. Os meus
nervios non me dan acougo e teño que asubiar polo eterno descanso
dos que están para morrer. Vou de aldea en aldea buscando almas para
levar ó purgatorio dos confíns do universo. De planeta en planeta
irá a Santa Compaña bisbando un ora por nobis para rematar con tres
ave marías e catro suspiros. Tan só un cruceiro que alguén chantou
no satélite Jápeto de Saturno suplicará por un noso pai e nos
bendicirá co lema “que a forza vos acompañe”.
Hai satélites
que teñen o seu aquel, é dicir, a amabilidade máis universal, máis
cósmica que o seu propio planeta. Tamén é verdade que incluso no
espazo sideral está a viña do Señor. E xa sabemos que de todo hai
nesa leira, nese viñedo. Agora mesmo estou a pensar que por que dúas
olladas que se cruzan fan ruborizar as meixelas de quen non sabe quen
é. Lembremos que algunhas veces, ou incluso moitas veces, hai xente
que non sabe que pinta neste val indulxente. Por iso, outras tantas
veces e outros algúns, gozan viaxando polo Getsemaní dunha vida que
está a piques de converterse en astronauta para viaxar coa Santa
Compaña. Ale, que Deus nos colla confesados.
Finca Fierro. Martes, 18 de setembro
de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario