A PESAR DO FRÍO

Pola sombra tremen os paxariños. Polo sol tremelican os gatiños. Vai frío por todos os lados. Non se conxelan as ideas porque estas sempre ferven. As boas e as malas. Hai ideas para dar e tomar, e para espallar mesmo por entre as toxeiras da nostalxia.

Hai ideas que bailan sobre un xergón de palla e acompañando a unha xunta de vacas. Hai ideas para berrar e quedar en silencio, para oulear e queixarse, para asubiar e cantar. Mesmo hai ideas para sentilas e deixalas pasar. Hai ideas que se desenvolven, con parsimonia ou ás présas, estomballados nun sofá.

Hai ideas culturais, deportivas, sociais, económicas, políticas, nacionalistas, fascistas, filosóficas, arquitectónicas, románticas, preñadas de desexo, cinematográficas e ideas a darlle cun sacho. Hai ideas que te alegran e que te funden, que te fan chorar e estourar en gargalladas. Hai ideas tormentosas, calmas, rústicas, urbanas, olímpicas, universais, de camisón branco, rosas, negras, escuras e da Galicia profunda.

Hai ideas que asoman diante dun café e detrás dun amieiro. Hai ideas nun libro co que agasallas a alguén ou nunha canella pequena pero que non ten fin na morriña, ou nun tema musical de Morricone, ou nunha canción do rei do rock. Hai ideas esperpénticas e refinadas, barrocas e góticas, cheas de tronos e alustros.

Hai ideas que, a pesar do frío, furgan por entre as entrañas dos recordos e asoman, con lentitude ou rapidamente, á realidade do presente, da actualidade. A pesar do frío, hai ideas que buscan a ocasión, o momento, o instante para caer sobre un papel en branco e deixar constancia de que, a pesar do frío, seguen aí, están aí, seguirán aí.

Cafetaría La Carabela. A Valenzá. Mércores, 15 de xaneiro de 2025

Foto: Baños de Molgas (Ourense)