AS ESCALEIRAS DA ROLA

Ola. Chámome Salvador Cristo Rupérez, O Chancas, e quero sentar nas escaleiras de pedra de Zoraida Graciosa Caraseria, A Rola. Fágoo no terceiro banzo, precisamente no terceiro, porque o segundo queda libre e no primeiro deixo caer ou meu 42 de chancas de madeira. Son o derradeiro habitante de toda a vila que calza chancas, que non é cousa de pouco.

As escaleiras da Rola están moi ben situadas; miran cara ó leste e polo mediodía, se non fora porque son de pedra, case se derretían. A ver, o de derreterse é no verán. Entenderedes, non si? No inverno xa non falaría delas porque... calquera se senta na pedra con ela medio xeada. Nas escaleiras da Rola dei o primeiro bico, precisamente a unha rula que aterraba á miña beira. A moi condenada non se asustou un carallo. Lembro que a mirei de esguello, baixei a cabeza e planteille un bico no pico. Puido aterrar na aira, pero non, fíxoo nas escaleiras da Rola. Alá ela. Ganouse un bico, o meu bico.

Finca Fierro. Xoves, 5 de xaneiro de 2017