CLARIVIDENCIA

Clarividencia, me dixeron. A min, que adoito ver todo escuro. Polo día asoman os soños nocturnos e pola noite xa é noite... pecha. As nubes, no mal tempo, son todas escuras. No bo tempo... deixémolo estar. Clarividencia, e o chocolate escuro. Escuro é o consolo triste e o berro seco. Escuro é o ruído que rebenta e os sentimentos cegos.

Clarividencia, me dixeron. A min, que sempre escribín sobre as follas brancas dun caderno e que nelas esgacei ideas, opinións e dicires que ninguén se atreve nin a murmurar; moito menos a rosmar. Son claro coma un asubío morriconiano e como o ouleo potente, inmenso e bonito do lobo. Son claro coma o día que clarexa e como a pinga de orballo nunha xesta.

Clarividencia, me dixeron. A min, que son máis claro cá auga e mesmo máis claro cá clara dun ovo. E toda a escuridade que vexo deixo que a claree a ilusión dun recordo, de todas as lembranzas de hai un tempo. A clarividencia da escuridade está no reflexo dese sentimento que se ve a través do pequeno bafo dun espello. Hai luz na fin do túnel, adoitan dicir. Haina. Como hai esperanza no imposible da realidade ou na realidade do imposible. Sempre hai esperanza.

Clarividencia, me dixeron. A min, que vivo do conto. E do que non conto. A min, que tras a capa de escuridade que pinto, se furgo, se raño, se escaravello, se fochico sempre aparece a claridade, o branco, a lucidez.

Café O Chicote. A Valenzá. Martes, 27 de decembro de 2022

Cafetaría La Carabela. A Valenzá. Martes, 27 de decembro de 2022