Deixo caer os ollos nos puntos negros da chaira castelá e vexo debuxada sobre unha folla de aciñeira a cara de Rosalía de Castro. Semello un cantar galego na negra sombra dunhas follas novas. Cheiro o aire da nostalxia e véxome lendo a Celso Emilio Ferreiro no parque do oeste do país dos ananos. Apoio contra un érbedo e noto a leña de carballo sobre as costas. Cruzo na Gran Vía madrileña con Valle-Inclán e son tan parvo que non me atrevo a pedirlle un garabato sobre as comedias bárbaras que levo na cabeza. Pero a súa presenza foi suficiente para marchar correndo ó Café Comercial e, alí, aínda co alucine nos meus ollos, deixo caer as primeiras letras dunha novela galega. De cómo un labrego de poucos anos sementou os seus campos con versos cheos de morriña. Rosalía.
Finca Fierro. Mércores, 4 de xaneiro de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario