O BAILE DA VARA

              Invento un pau que xira sobre a punta do dedo índice, pero teño que mirar cara ao ceo para que a vara non caia. Hai pasatempos que che alivian as tardes mortas do verán, de cando as vacas pacían tan só nun cachiño do lameiro e tiñas que estar pendente que non lle botasen ningún bocado ao outro cacho. Había que dividir o lameiro en cachos para que a outonada rendese e para que os animais non trepasen nin cagasen sobre o outono do resto do lameiro. Ata nun lameiro con herba para fartar había miseria. Vaia redundancia! E para que a tarde correse de présa, matabas o tempo facendo bailar á vara sobre un dedo.

              Finca Fierro. Venres, 11 de maio de 2012