Non atoparte á primeira hora da
mañá cos correspondentes xornais aos que lles podes botar unha ollada é como
camiñar ás escuras por un carreiro cheo de lama, cheo de bulleiro. É coma
sentir a alma completamente núa. A algúns véncenos a ansiedade de querer saber,
de querer coñecer todo aquilo que se move polo mundo. E cando non sabemos,
cando non coñecemos somos coma toupas que furgamos por entre as tebras do
descoñecemento. E sufrimos. E non apartamos a ollada da estrada ou da rúa na
busca do repartidor que non chega. Tan só nos queda o consolo de saborear o
café se nos atopamos nunha cafetaría ou de facer algunha outra cousa de
utilidade se estamos na casa. Pero a cabeza está nesas novas que queremos
coñecer ao momento, pero que non chegan.
Maceda. Xoves, 31 de maio de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario