A CANTIGA DO SAPOCONCHO

              Quero cantar a cantiga do sapoconcho que se volve bolboreta, pero o metal da batería fai tanto ruído que ninguén me escoita a estrofa na que a papoia aterrou na lama pola que estaba pasando o sapoconcho. Xa non conseguiu alzar o voo. E a pobre tartaruga desistiu de usar as ás molladas e embarrañadas. Acochou a cabeza na súa concha e deixou que unha bágoa de pena caese do seu ollo esquerdo. Pobre tartaruga! Levoulle todo un mundo alcanzar as mestas herbas da Porfía, nas que quixo facer parada ata o día seguinte. Pero un grilo que lle escoitou os saloucos, axiña foi na súa axuda ata que aburriu ao propio sapoconcho con todas as trécolas que lle contou. Rematei a cantiga na que a que peor quedou foi a bolboreta que agonizou no bulleiro.

              Cafetaría do pavillón Os Remedios de Ourense.

              Venres, 23 de novembro de 2012