COMO UN CONAN

              Un anuncio televisivo di que pense nun coche e non sei qué máis. Eu penso no meu Filomeno e recoñezo que me emociono cando o fago. Media vida con el e segue a portarse como un Conan. Ai se non fora polo seu volante e as súas xanelas! Mover o seu volante ao aparcar é todo un mundo, ou sexa, un esforzo descomunal para os meus débiles brazos. Non, non ten dirección asistida. Tampouco ten elevacristais eléctrico. De aí o ter que lle dar á manivela, que tamén me ocasiona un sobre esforzo. E máis desde que unha noite (penso que) forzaron a xanela esquerda, porque, agora, cara ao fondo, ten aí algo que hai que bufar para que siga baixando e, despois, por suposto, subíndoa. Fóra deses dous inconvenientes, non cambio o Filomeno polo Gervasio.

              Café Aitana 39 da Valenzá. Sábado, 17 de novembro de 2012