Folga xeral. E Veneranda
Soutomaior Pastilla vixía ao piquete de folga que ten enfronte por medo a que
lle rompan a crisma se ergue a persiana do seu negocio. O seu negocio é un
pequeno recanto no que ten almacenados catro estrofas e un relato. Estrofas que
falan de infancias compartidas entre casiñas de papel e monecas de porcelana. O
relato fala dunha xuventude paupérrima na que a súa vida non era de cor rosa.
Veneranda Soutomaior Pastilla pasou tanto medo na súa vida que, agora mesmo,
día de folga xeral, non quere ser valente por medo a non saber saír da
situación. Tenlle medo ao medo. Unhas bágoas de impotencia baixan polas súas
meixelas e escribe un relato máis na escuridade, por non subir a persiana.
No hay comentarios:
Publicar un comentario