Morra
o conto, dixo Hades Ramallosa Alfombras. E o conto pasou a ser unha obra de
teatro. De dous personaxes tan só; el mesmo e o seu amigo Iago Sambesugas
Fierro. Sobre o escenario, eles dous sentados nunhas cadeiras. Hades cunha
postura ríxida e Ricardo máis relaxado. Sobre a mesa, uns xornais de estilos
diferentes, un de dereitas e o outro de esquerdas, como na política. Diso
estaban a falar. Hades Ramallosa esbardallaba contra os políticos corruptos que
hai no noso país. E mira que son uns cantos, dixo para si mesmo pero en voz
alta. “Quen son uns cantos?”, quixo saber Iago Sambesugas. “Os corruptos,
amigo, os corruptos; son coma o teu apelido: sambesugas que nos chupan o último
sangue que nos queda”. “Non é para tanto, Hades. Sempre se meteu man”. “Ves!,
aí está o fallo!. Xa temos a corrupción como unha rutina máis da nosa vida”.
Anda baixa o pano, clamou Iago. E xa non hai conto nin obra de teatro.
Cafetaría
Agarimo de Ourense. Venres, 12 de xullo de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario