Leite de cabra na charca da Tapada
dos Ferreiros e ovos de andoriña no canelón do campanario da igrexa de Baños de
Molgas. Ladrido de can deitado nun outeiro de Sudalomba e zigzagueo de cobra
por entre os fentos dos Currás. Arde o
mundo polo Outeiro Barbeiro e un neno esmirrado xoga co seu
can nun lameiro do Río Vello. Quere o vento iniciar a danza do irás e non
volverás, pero é a nostalxia a que volve sempre cos recordos que están cravados
na memoria. Recordos daquelas tardes de verán. Tamén nas tardes de inverno
asubiaba o neno aquelas cancións que lle facían espantar os fantasmas da
escuridade e a soidade no monte. Unha das vacas levantaba o rabo en sinal de
querer abeirar e o burro deixaba saír uns peidos, unhas ventosidades cada vez
que se cucaba. Seguen os recordos cravados na memoria mentres un avión cruza os
montes de Pinouzos e do Medo deixando un ronsel branco no que viaxa a
melancolía dos anos sesenta e setenta.
Café Aitana 39 da Valenzá.
Domingo, 7 de xullo de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario