VAI TI SABER!

              Bochorno no ambiente. Calor que abafa. Nubes brancas que non tardarán en volverse escuras para descargar a treboada. É algo que se nota. Queda rezar tan só para que non faga dano. Coches que pasan. Paxaros que voan. Música que sae por uns altofalantes. Sol acochado. Unha nai e a súa filla pasan pola beirarrúa. Ou unha tía e súa sobriña. Vai ti saber! Este bochorno que se mete nas entrañas fai que a nugalla penetre no entendemento para dicir parvadas. De todas formas, sempre hai alguén que le parvadas. Para lelas hai que escribilas; a de que un contedor de lixo empeza a deslizarse pola rúa abaixo. Certo, para arriba é complicado que rode. Vai ti saber! Pode vir un refacho de vento tan forte que o empurre para arriba. Pode. Pero agora mesmo o bochorno é tan calmo que non se move unha folla. Tan só se moven os coches, ese contedor e a suor que corre e que pinga da pel do autor. Ao lonxe, un ruído xordo. Un trono? Vai ti saber!

              Cafetaría Agarimo de Ourense. Venres, 12 de xullo de 2013