A carballeira non deixa pasar o sol e Dionisio Salmerón Salgado senta sobre o mazadoiro do muíño do Dositeo. Acaba de chegar cunha saca de millo que descargou do burro Evaristo. A saca pesaba de raio e os ósos de Dionisio resentíronse.
Como o muiñeiro aínda non chegara, O Alpabardas (a ver, quen se non máis ca Dionisio, quen se libra dos alcumes nas aldeas?), logo do descanso, optou por achegarse ata a Ponte das Cepas, esa mole ferroviaria que, desde arriba, e contemplando o río Arnoia, espaventa un chisco. Pero antes de chegar, O Alpabardas fíxase nos cinco impresionantes arcos e imaxina a un caza pasando por alí á velocidade da luz. É verdade, para onde carallo vai ir o caza se xa nin hai xente para guerrear!. É igual, Dionisio Salmerón Salgado (veña, dío: O Alpabardas) segue imaxinando ó seu pai -de cando traballou na Ponte das Cepas-, deixando caer un penedo sobre o imaxinario caza e esnaquizándoo contra as rochas do río Arnoia. Vaia pensamentos do homiño! Cun sorriso nos beizos regresa para o muíño.
Finca Fierro. Martes, 2 de maio de 2017
No hay comentarios:
Publicar un comentario