Chove sobre a conciencia dunha beirarúa e sobre os faros abertos dun coche. Chove sobre un disco de Grant Green e sobre os auriculares negros dun oínte que está aí porque si. Algunhas veces estamos porque hai que estar e a maioría das veces porque nos puxeron aquí. A vida é así. Como? Un sen vivir, por exemplo. O un viva-la-virgen, tamén. A vida é como esa gota de auga que cae porque non lle queda outra. A vida é vida porque tira para adiante. E se non tira para adiante... malo!, moi malo! Quedaches no camiño.
Chove desde unha nube negra ata o asfalto (negro) dunha rúa. Chove sobre a sensibilidade dun mosquito e sobre o esguello do ollo dereito dun tal Evaristo. Non todos miramos de fronte; a moitos mirámolos de esguello. A ver!; a felicidade, moitas veces, vai por camiños distintos. Non é o mesmo un carreiro cheo de bulleiro que unha pista asfaltada con cemento. Chove sobre unha cabeza que desbarra e sobre unhas liñas escritas que non din nada. Chove sobre a noite que entra.
Finca Fierro. Domingo, 28 de maio de 2017
No hay comentarios:
Publicar un comentario