Grandes nubes grises cobren
Sudalamoba e Gabriel Hebraco Forzudo senta na cuneta para fumar un
cigarro. Gabriel, O Piollo, vai camiño dos Milagres simplemente para
tomar un café alá xunto ó santuario. Fai ese percorrido todos os
días e practicamente á mesma hora, ás catro da tarde, sexa verán
ou sexa inverno. Ás catro, Gabriel Hebraco sae da súa casa de Baños
de Molgas e, se é verán, colle un sombreiro, pero se é inverno é
unha bufanda a que colga do pescozo.
Fai dúas paradas: a primeira,
apoiado na varanda da ponte das Cabras para contemplar con parsimonia
o río Arnoia e achicar os ollos na procura dunha troita. A segunda
parada é na que está agora mesmo, na cuneta para observar
Sudalomba. Porque
en Sudalomba case se pode dicir que se tirou a súa infancia e a súa
xuventude coas súas vacas. El só tiña tres, pero, alí, polas
mañás, ás veces xuntábanse case un cento. Habendo
tantas, claro, había pelexas a darlle cun sacho. Pelexas entre
vacas. Pelexas entre burros. E algunha vez incluso, pelexas entre
veciños. Porque si, porque somos tortos. Non obstante, ó ser
rapaces, remataba a pelexa e, ale, a xogar xuntos de novo. Gabriel
Hebraco Forzudo sorrí, apaga o cigarro, ergue e segue camiño dos
Milagres. Mentalmente, dille adeus a Sudalomba.
Finca
Fierro. Xoves, 5 de xullo de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario