A mazá e o cacho de pan están sobre
o pano das mans que Valente Fuertes Ortegal puxera ó seu lado.
Valente, o fillo do Piollo, está sentado á sombra dunha pequena
carballeira que hai na carreira dos Agros.
Deixa
a ollada perdida e pensa naquel tempo no que pasaba máis fame que
unha puta en coresma. No que, por exemplo, a codia do pan estaba tan
dura que non había outra que meter o pan na auga para poder comelo.
E comíao.
O fillo do Piollo, que, como comprenderedes, chamábanlle
O Piolliño, lembra as papas de millo no almorzo e despois xa todo
era pan e touciño, pan e touciño, pan e touciño. Pero non o
touciño con febra, senón o touciño con todo o
lardo do mundo. E por enriba, un pouquiño caldo de verzas. Así un
día si e o outro tamén. Así media vida. Pasaba máis fame que unha
puta en coresma. Agora, desde a carreira dos Agros contempla o
campanario da igrexa de Baños de Molgas e sorrí. Porque, agora,
aínda que non viva moi ben, xa non pasa aquela fame que pasaba. A
nai do Piolliño vendía de todo para acadar os únicos ingresos que
entraban na súa casa. Ó vender de todo non quedaba outra que pasar
máis fame que unha puta en coresma. Valente, O Piolliño, ponse a
comer na mazá e no pan.
Finca
Fierro. Domingo, 21 de outubro de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario