Empezan a tocar a dó as campás do
Ribeiro. A dó é un son triste, moi triste.
Hai
moito que tocan, pero... non sei, ó mellor o ruído do Miño ou o
que fose non nos deixaba escoitar ben. Ou nós mesmos non queriamos
escoitar ese son. Pero agora si, agora xa todo o mundo se decata de
que os campanarios do Ribeiro choran pola viticultura.
Parece ser que
a falta de relevo xeracional ameaza o sector vitivinícola. Ese é o
gran titular dos xornais. Nos subtítulos, non
obstante,
a culpa é dos dous anos de baixa produción, do prezo da uva e das
dificultades parcelarias, que son as que realmente afastan á xente
nova. Estas si, estas son máis ameazantes que o relevo xeracional. A
xuventude e calquera persoa racional non se mete en algo se ve que
non hai futuro. E máis cousas. Como vivir angustiado todos os anos
porque en calquera momento a bodega na que estás che di de súpeto
que non che colle as uvas. E dálle grazas a Deus se cho comunica con
meses de antelación para que busques outras. Un ano, a un servidor,
comunicáronllo ós oito ou dez días de vendimar. Certo
que tiven a sorte que me aceptou unha bodega. Sorte? Tiven que meter
a
esa bodega
en mans de avogados para
cobrar o
ano 2015! Ós tres anos! Estou
farto de que me doa a cabeza. Aí queda case unha hectárea de
produción.
Finca
Fierro. Venres, 26 de outubro de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario