Teño que ir buscar un feixe de pallóns ó lombo porque o burro non sei por onde anda. Resulta que onte perdino no monte de Pinouzos e como xa era de noite pasei de buscalo. Imaxino que ó chegar á casa co feixe irei a buscalo ó muíño do Dositeo. Seguro que está alá, o moi saído. Pola burra do muiñeiro. O meu de burro non ten nada.
Digo que fun ós pallóns e notei como o sol me pegaba con forza na orella dereita. Case abrasa. Tanto que incluso penso se non quedarei xordo dese oído. Tamén é certo; para o que hai que oír. Porque a xente fala moito. E moitas veces a destempo. E máis veces con carraxe. E aínda máis con envexa. Menos mal que eu non lles fago moito caso. Sempre lles digo a todo que si para que queden contentos. Por veces nin tan sequera os entendo, pero éncheselles o peito de orgullo cando lles dou a razón en todo.
O feixe de pallóns pesa. Para máis aquel, un pallón asentou de tal forma nun óso que me está a facer dano. Menos mal que só é un pallón, porque por ósos... Non obstante, aguanto coma os heroes. Pego un pequeno chouto para que o feixe asente doutra maneira sobre o meu lombo. A verdade é que asenta, pero por pouco tempo. Axiña volve (quizais outro pallón) a facerme dano nos ósos. Menos mal que logo chego á casa. Solto o feixe e a base de pequenos mangados repártollo ás vacas. Acomodo tamén os dous porcos que teño no cortello. Saio a buscar ó saído do burro.
Café Kibu. A Valenzá. Venres, 16 de xullo de 2021
Que tempos.....que non volvan. A ver si aparece o burro.
ResponderEliminarConfiemos en que non volvan. O burro estaba no muíño do Dositeo, que nin é burro nin é parvo, hahahaha
Eliminar